Clarence Froese, mgr, dyrektor ds. żywienia, Genesus Inc.
Pasza jest największym pojedynczym kosztem zmiennym w produkcji trzody chlewnej. Ustalenie specyfikacji dietetycznych i wybór odpowiednich składników dla każdej sytuacji produkcyjnej to dwa kluczowe elementy opłacalnego programu żywieniowego. Ponadto w każdej ocenie ekonomicznej należy uwzględnić reakcję świni na różne poziomy składników odżywczych w diecie.
Dwa obliczenia powszechnie stosowane w branży do oceny ekonomiki programu żywienia to (1) koszt na jednostkę zysku i (2) dochód ponad koszt paszy.
- Koszt na jednostkę zysku (COG) jest zdefiniowany jako: COG = Pasza: współczynnik przyrostu x koszt diety ($/kg lub funt). Na przykład świnia zużywająca 280 kg (616 funtów) paszy, aby uzyskać 100 kg (220 funtów), będzie miała obliczony stosunek paszy do przyrostu 2.8:1. Jeśli średni koszt diety powodujący ten przyrost wynosi 0.30 USD/kg (0.136 USD/lb), to COG wyniesie 0.84 USD/kg (0.38 USD/lb).
- Dochód ponad koszt paszy (IOFC) jest definiowany jako: IOFC ($/świnia) = Dochód ($/świnia) – Koszt paszy ($/świnia). Na przykład, jeśli świnia z powyższego przykładu jest sprzedawana w żywej wadze 130 kg (287 funtów) i cenie rynkowej 1.20 USD/kg żywej (0.54 USD/lb. żywca), wygeneruje przychód 156 USD/szt. Jeśli średni koszt diety wynosi 84 USD/szt., IOFC wyniesie 72 USD/szt. (156 USD przychodu – 84 USD koszt paszy).
Do oceny opłacalności programów żywieniowych można wykorzystać zarówno koszt zysku, jak i dochód przewyższający koszt paszy. Koszt zysku to najczęściej stosowana kalkulacja do pomiaru opłacalności diety. Jednak jego dokładność jest ograniczona do scenariuszy, w których oczekuje się, że tylko stosunek paszy do przyrostu zmieni się w wyniku manipulacji dietą. Dochód ponad koszt paszy dokładnie określa najbardziej opłacalny program żywieniowy, niezależnie od liczby parametrów produkcyjnych, których to dotyczy. Jest to zatem preferowana metoda określania wyników ekonomicznych różnych programów żywieniowych w różnych scenariuszach produkcji i cen.
Poniższa tabela ilustruje przykład, w którym wykorzystuje się zarówno koszt zysku, jak i dochód ponad koszt paszy, aby ocenić ekonomikę zastosowania trzech specyfikacji poziomu energii w diecie (niski, średni i wysoki) w scenariuszu ze średnią ceną rynkową.
Zgodnie z oczekiwaniami, dieta niskoenergetyczna ma najniższy koszt; około 31 USD/t (28 USD/t) mniej niż dieta o najwyższym poziomie energii. Ta przewaga kosztowa jest równoważona przez fakt, że świnie stosujące diety o wyższej wartości energetycznej potrzebują mniej paszy na jednostkę przyrostu. Zastosowanie obliczeń kosztu zysku do tych liczb skutkuje zidentyfikowaniem diety niskoenergetycznej jako najbardziej opłacalnej opcji. Koszt przyrostu świń na tej diecie jest o 1.6 centa na kg (0.73 centa za funt) niższy niż u świń spożywających dietę wysokoenergetyczną. Zmniejszone zużycie paszy/przewaga głowy wynikająca z wysokoenergetycznych diet nie wystarcza, aby zrekompensować ich wyższy koszt. Jednak obliczenia te nie uwzględniają wpływu innych zmiennych nadawanych przez diety o wyższej wartości energetycznej (takich jak lepsze dzienne przyrosty) w poprawę rentowności.
Jeśli dochód ponad koszt paszy obliczy się na podstawie tych samych danych, wyciągnie się inny wniosek. Wynika to z faktu, że obliczenia te uwzględniają również korzyści ekonomiczne wynikające z wyższych dziennych przyrostów (a co za tym idzie wagi rynkowej), których doświadczają świnie spożywające diety o wyższej wartości energetycznej. W rezultacie ta metoda oceny określa dietę wysokoenergetyczną jako najbardziej opłacalną, przy czym świnie na tej diecie mają przewagę dochodów nad kosztami paszy o 1.24 USD/szt. w porównaniu ze świniami spożywającymi dietę niskoenergetyczną.
Ocena ekonomiki programu żywieniowego jest procesem ciągłym i powinna być rutynowo powracana, ponieważ zmienne wejściowe, takie jak ceny składników i warunki rynkowe (cena, waga), zmieniają się. Na przykład spadek ceny rynkowej o 10% zastosowany do poniższego przykładu spowoduje przesunięcie optymalnego wyboru diety na dietę o średnim, a nie wysokim poziomie energetycznym. Dochód ponad koszt paszy jest najdokładniejszą metodą zapewniającą, że najbardziej opłacalny program żywieniowy jest konsekwentnie identyfikowany we wszystkich warunkach.
Przykład:
Ekonomika trzech dietetycznych poziomów energetycznych dla świń Genesus1
| POZIOM ENERGII W DIECIE 2 | |||
| ITEM | LOW | ŚREDNI | WYSOKI |
| Koszt diety, $/tonę (tonę) | 334 (304) | 349 (316) | 365 (332) |
| Kanał: współczynnik wzmocnienia | 2.9 | 2.8 | 2.7 |
| Koszt zysku, $/kg (funty) | 0.972 (0.441) | 0.975 (0.442) | 0.988 (0.448) |
| Zysk dzienny, g (funty)/dzień | 839 (1.85) | 862 (1.90) | 885 (1.95) |
| Rynek Waga, kg (funty) 3 | 124 (273) | 127 (279) | 129 (285) |
| Przychód, $/osobę 4 | 177.45 | 181.35 | 185.25 |
| Koszt paszy, $/szt. | 91.33 | 94.14 | 97.89 |
| Dochód ponad koszt paszy, $/szt. | 86.12 | 87.21 | 87.36 |
1 Płeć mieszana, 30 kg (65 funtów) na rynek wt.
2 Poziom energii netto wzrasta o 100 kcal/kg (45.4 kcal/lb.) pomiędzy każdą dietą.
3 Przyjmuje stały cykl marketingowy wynoszący 112 dni.
4 Cena rynkowa 0.65 USD/funt. żywa waga.
Kategorie: Ciekawa Aktualności, Global Tech
Ten wpis został napisany przez Genesusa